Grupa Warowna Bouda została wybudowana w celu ochrony wschodniej granicy Czechosłowacji przed agresją III Rzeszy. Jest to najmniejsza z czechosłowackich grup warownych, jednak jej znaczenie dla strategii obronnej było znaczne. Obecnie obiekty w górze Bouda są częścią ścieżki dydaktycznej „betonowa granica”. W 1995 roku Bouda zyskała miano pomnika kultury narodowej. Znajduje się muzeum, które można zwiedzać z przewodnikiem (niestety tylko w języku czeskim).
Za namową znajomych wybraliśmy się na spacer po czeskiej stronie Gór Orlickich. Celem było zwiedzenie muzeum i bunkrów na zboczach góry Bouda. Niestety nie wszystko nam się udało. Na miejscu okazało się, że w kasie można zapłacić tylko gotówką i tylko czeskimi koronami. Niestety, nie byliśmy na to przygotowani. Pozostało nam więc zwiedzenie tego, co na powierzchni.
Suchy Vyrch – parking i punkt widokowy
Spacer zaczęliśmy z Suchego Vyrchu. Można tam dojechać samochodem i pozostawić go na darmowym parkingu. Trasa okazała się nietypowa. Zaczynała się bowiem na szczycie i do Grupy Warownej Bouda musieliśmy zejść. Cel naszej wyprawy znajdował się około 200 metrów. Zwykle na początku mamy podejście. Sam szlak ma tutaj około 3,3 km. Nie jest więc specjalnie daleko.
Po drodze mijamy bardzo fajnie wyglądające skałki. Niestety są dość niskie, więc nie oferują spektakularnych widoków. Jednak warte są zaznaczenia. Nazywają się Skalni utvar Bradlo.
Idąc dalej czerwonym szlakiem, trafiamy na sporą ilość małych kupek kamiennych ułożonych chyba przez turystów. Jaki jest cel tych konstrukcji, nie bardzo wiem. Dość ciekawie jednak wyglądają, więc postanowiliśmy dołożyć własną.
Po kilku minutach schodzenia dotarliśmy do skrzyżowania szlaków „Pod Bradlem„. Do czerwonego dołączył tutaj szlak niebieski. Jadnak po kolejnych kilkuset metrach szlak niebieski odbił w lewo na rozdrożu „U Tri Panu„. My natomiast poszliśmy dalej czerwonym w kierunku obiektów militarnych na Boudzie.
Artyleryjska Grupa Warowna Bouda
Po kilkuset metrach spaceru docieramy do Grupy Warownej Bouda. Obiekt został wykonany w latach 1936-38. Był częścią większej całości – tzw. betonowej granicy. Znajduje się tam kilkadziesiąt różnej wielkości obiektów i stanowisk bojowych. W górze Bouda wykonano największe z nich. Łączna długość korytarzy to ponad dwa kilometry. Obsadę stanowiło 316 żołnierzy. Wejście od strony tylnej stanowi odrestaurowany obecnie bunkier o nazwie K-Ba-S 22a Krok. To jedyny w Czechach zachowany obiekt wejściowy tego typu.
W kasie tylko gotówka
Tak jak pisałem wcześniej, w planach mieliśmy zwiedzić obiekt z przewodnikiem. Niestety przy kasie spotkała nas przykra niespodzianka. Płacić można tu tylko gotówką i tylko w koronach. My niestety nie mieliśmy ze sobą czeskiej waluty. Czasem spotyka się takie niespodzianki w Czechach. Nie wiem, z czego to wynika. Pewnie z braku zmysłu biznesowego u zarządców obiektu. Zupełnie inaczej jest bowiem w odległej zaledwie o trzy kilometry restauracji na Suchym Vyrchu. Można tam płacić zarówno kartą, jak i złotówkami.
Bunkry na zboczach góry Bouda
Nie pozostało nam więc nic innego, jak zwiedzić obiekty naziemne. Wypiliśmy więc herbatę, zjedliśmy po kanapce i ruszyliśmy w drogę. Poszliśmy w kierunku, z którego przyszliśmy. Tym razem trzymaliśmy się zielonego szlaku, który doprowadził nas na szczyt Boudy. Znaleźliśmy tu sporo pozostałości po budowie. Były to podstawy betonowe pod różne urządzenia i zawalony szyb wentylacyjny.
Schron piechoty K-S 24 „Libuše”
Idąc dalej, po lewej stronie trafiliśmy na bunkier dla piechoty K-S 24 „Libuše”. Znajduje się on kilkadziesiąt metrów od szlaku, ale jest dobrze widoczny pośród drzew.
Bunkier nie jest w najlepszym stanie. Nie jest udostępniony do zwiedzania i dość dobrze zabezpieczony. Wejście zamyka bardzo solidna krata. Z tego, co wyczytałem na tablicach informacyjnych, również podczas zwiedzania podziemi ten schron jest omijany. Spora jego część jest wysadzona. Można wejść na dach, jednak należy zachować ostrożność.
Obeszliśmy bunkier dookoła i ruszyliśmy dalej zielonym szlakiem. Dość szybko dotarliśmy do unikatowej wieży artyleryjskiej. A właściwie tego, co miało po skończeniu budowy być wieżą artyleryjską.
Wieża artyleryjska K-S 22 „Horymír”
Wieża artyleryjska Horymir nie była tym, z czym kojarzy się potocznie wieża. Na lekkim wzniesieniu była po prostu sporych rozmiarów obetonowana dziura w ziemi. Wieża obrotowa wraz z dwoma haubicami 100 mm nie została tu nigdy zainstalowana. Po prostu nie zdążono jej wyprodukować i dostarczyć na plac budowy. Po wykończeniu miała być to podnoszona na czas prowadzenia kopuła. Bardzo podobne rozwiązania stosowano na Linii Maginota we Francji.
Zasięg ognia moździerzy miał zapewnić blokowanie Przełęczy Międzyleskiej. Miał również pozwolić na ostrzał stacji kolejowej w Międzylesiu.
Bliźniacze bunkry K-S 21 „Kazi” i K-S 23 „Teta”
Grupę Warowną wieńczą dwa bliźniacze bunkry piechoty. Znajdują się one po dwóch stronach zbocza i są połączone podziemnymi korytarzami. Jeden z nich można zwiedzać w ramach trasy podziemnej. My widzieliśmy go tylko z zewnątrz.
Bouda nie brała udziału w walkach. Mimo tego, na bunkrach widać liczne ślady po prowadzonych tu próbach artyleryjskich. Próby takie wykonywali Niemcy i Rosjanie. Po II Wojnie Światowej próbowano obsadzić bunkry radzieckimi armatami 85 mm. Pomysł jednak zarzucono i bunkry zaczęły niszczeć.
Suchy Vyrch – wieża widokowa
Z Boudy ruszyliśmy czerwonym szlakiem z powrotem na Suchy Vyrch. Tym razem jednak na rozdrożu „Pod Bradlem” skręciliśmy, a właściwie poszliśmy prosto szlakiem niebieskim. Jest trochę dłuższy, ale mniej stromy. No i nie bardzo lubimy chodzić tą samą drogą. Tuż przy parkingu znajduje się wieża widokowa, z której można podziwiać okolicę. Więc zapłaciliśmy za wstęp i wdrapaliśmy się na górę po krętych schodach. Widok we wszystkie strony fajny, choć część zasłaniają drzewa.
W obiekcie znajduje się też restauracja. Dania typowo turystyczne, dość smaczne i niedrogie. Jak wspomniałem wcześniej, można tu płacić kartą i złotówkami.
Grupa Warowna Bouda – podsumowanie wycieczki
Spacer z Suchego Vrchu do czechosłowackich fortyfikacji Bouda to wycieczka w sam raz na weekendowe popołudnie. Przeszliśmy niespełna dziewięć kilometrów, a zajęło nam to trochę ponad trzy godziny. Jeśli chcecie zwiedzić podziemia, pamiętajcie o posiadaniu czeskich koron. To, że nie udało nam się wejść do środka, trochę bowiem popsuło nastrój i pozostał niedosyt. Tak sobie jednak myślę, że nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło. Jest bowiem okazja, żeby Boudę odwiedzić ponownie. Tym razem jednak wybierzemy szlak „Betonowej Granicy” z miejscowości Mladkov.
Czechosłowackie fortyfikacje – Bouda – zapis trasy
Podobał Ci się wpis? Postaw mi wirtualną kawę.
A jeśli spotkamy się na szlaku, ja na pewno się zrewanżuję 😉
Wybierasz się na wycieczkę do Czech? Zarezerwuj nocleg z Weekendowym Turystą i pomóż nam rozwijać bloga!
Planujesz wyjazd do Czech? Chcesz zobaczyć czechosłowackie bunkry? Skorzystaj z Booking.com w celu rezerwacji noclegów. Rezerwując z naszego linka płacisz dokładnie tyle samo, a pomagasz nam w rozwoju bloga i przygotowaniu nowych, ciekawych materiałów.
Booking.comZdjęcia z wyprawy do czechosłowackich bunkrów Bouda
